bugün İzmir'den süpriz misafirlerimiz geldi...süpriz diyorum çünkü amcamın tanıdığıymış ve amcam saolsun bize gelicekler die haber vermedi..dolayısıyla süpriz oldu...
Gıda mühendisliğinde okuyacakmış...çok heyecan yapmış beklediği yer olmamış,çok morali bozuk görünüodu...bi de üstüne üstlük izmir samsun 17 saatlik yolunu katetmiş birisi olarak yorgundu...annesine sürekli samsuna tasınma gibi bi ihtimalinin olup olmadığını soruyordu ve baska kardesi de olduu için annesi imkansız olduunu soluyordu ki ben peşime anne babamı sürüklemiş bi insan olarak alışırsın bak ne güzel artık istediin herseyi yapabilirsin tarzı avutucu sözcükler söyledim..bir yandan da içim içimi kemiriodu...ben o kızın yerinde olsam ne yapardım die...yapamazdım...ki buraya alışmama en büyük etken evimin burda olması..hatırlıyorum da ilk günlerimi nerelere geldim ben böyle die 1 hafta ağlamıştım ki annem babam yanımdaydı..ya olmasalardı:((( ozaman süresini kestiremiorum walla....
telefonumu verdim kızcağıza ve elimden geldiince en azından hastanede işi olursa yardımcı olmaya çalışacağım...Allah da ona kolaylık versin ne diim....